5.1 Houtteer

Enkele eeuwen geleden kwam de meeste teer uit Scandinavië. Veel kleine boeren in Zweden stookten houtteer als bijverdienste. Hiervoor werden vooral de wortels van de grove den gebruikt. Dit leverde de hoogwaardige Stockholmer teer. Door de handel in de 17^de eeuw tussen Nederland en de Oostzeelanden kwam dit product ruimschoots voorhanden. Deze echte houtteer is bruin van kleur en heeft een doordringende en kenmerkende geur. Deze teer is goed te mengen met natuurlijke olie, zoals bijvoorbeeld lijnolie. Dit verbetert de conserverende werking. De houtteer is ook met zwarte of rode pigmenten te kleuren. Houtteer maakt het hout vettig en waterafstotend. Het is dampopen, waardoor verstikking van het hout geen kans krijgt. De houtteer geeft het hout een gladde en elastische beschermende laag. De teerlaag moet om de drie tot vijf jaar opnieuw worden aangebracht.

Verder lezen

• Het boek ''Kleur op boerderijen''
• 1.0 Historisch verantwoord kleurgebruik
• 2.0 Stel het nadenken over kleuren niet uit tot de schilder komt
• 3.0 Traditionele verf
• 4.0 Kalkverf en andere waterachtige verven
• 5.0 Teer, teerproducten en teervervangers
  • 5.1 Houtteer
  • 5.2 Pek
  • 5.3 Gedestilleerde koolteer
  • 5.4 Carbolineum
  • 5.5 Black Varnish
• 6.0 Kleurgebruik op boerderijen
• 7.0 De ontwikkeling van het kleurgebruik op het exterieur
• 8.0 Regionale verschillen in kleurgebruik in het Groene Hart
• 9.0 De ontwikkeling van het kleurgebruik in het interieur
• 10.0 Verkleuren van verf
• 11.0 De kleurkeuze
• 12.0 Kleur, monumenten en welstand
• 13.0 Kleurnummers

Bron

Deze tekst is gebaseerd op:

• Ineke de Visser, Kleur op boerderijen. In het groene hart van Holland (Hardinxveld-Giessendam 2006)
• Piet den Hertog, Teer, teerproducten en teervervangers. In: Nieuwsbrief Boerderij & Erf Alblasserwaard Vijfherenlanden, jaargang 11, nr. 17, maart 2009, pp. 10-11. [1]

Deze publicatie is tot stand gekomen door eigen onderzoek en o.a. de volgende bronnen:

• M. de Keijzer en P. Keune, Pigmenten en bindmiddelen (Amsterdam, 2001)
• L. Simis, bewerkt door H. Janse, en J. Berghuis jr., Schilder- en Verfkunst (’s-Gravenhage, z.j.)
• H.J. Zantkuyl, Bouwen in Amsterdam (Amsterdam, 1973-1992 p. 94-108)