Langgevelboerderij
De langgevelboerderij is een kenmerkend type boerderij op de zandgronden van Noord-Brabant. In de provincie Noord-Brabant en in het noorden van Limburg staan de woning en de bedrijfsruimten achter elkaar en ook uitbreidingen werden achter het al bestaande deel gebouwd. Bij dit type boerderij bevinden zich alle deuren in een lange zijgevel, een van de langgevels. Veel langgevelboerderijen zijn langs de weg gebouwd.
Ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]
De ontwikkeling van het hallehuis naar de langgevelboerderij begint in de tweede helft van de 18e eeuw en eindigt aan het begin van de 19de eeuw. Het woongedeelte van de boerderij was vroeger klein. Toen men behoefte kreeg aan meer woonruimte, bouwde men aan bestaande boerderijen een gedeelte vast. In Brabant en Limburg gebeurde dit vaak aan de kant van de kopgevel. Om toch genoeg licht binnen te krijgen, ging men de voornaamste vensters en later ook de voordeur in de zijgevel opnemen. In de zijgevel kwam ook de toegang tot het bedrijfsgedeelte. Zo ontstond het langgeveltype. Ten slotte werd ook de draagconstructie aangepast en paste men in de muren opgelegde balken toe. De zijbeuken van het oorspronkelijke driebeukige halletype kwamen daarbij te vervallen. Dit uitontwikkelde type is goed te herkennen aan de hoge zijgevels waarin de hoge schuurdeuren goed pasten.
Bron[bewerken | brontekst bewerken]
- http://www.architectenweb.nl/aweb/archipedia/archipedia.asp?ID=14226
- Kooij, Ben en Judith Toebast. Het grote boerderijen boek. W Books, 2013.
