Turf

Het gebruik van veen als brandstof is erg oud. De Romein Plinius de Oudere beschreef in Naturalis Historia dat de Chauken van modder ballen draaiden en die als brandstof gebruikten. Vanaf de Middeleeuwen werd veen in de vorm van turf op grote schaal als brandstof toegepast. Niet alleen voor huisgebruik, maar ook door de ambachtslieden en bij industriële activiteiten.

In de moerassige veengebieden hadden afgestorven planten na honderden jaren een metersdikke veenlaag gevormd. Die kon worden weggestoken of gebaggerd. De gestoken turven werden eerst op de winplaats opgestapeld om ze door de zon en vooral de wind te laten drogen. De turf werd daarna met platbodemschepen, deels langs speciaal aangelegde kanalen, naar de gebruikers gevaren. Bij boerderijen werd het vaak in een aparte turfschuur opgeslagen. Er moest een flinke voorraad turf worden aangelegd, genoeg tot de volgende zomer wanneer er opnieuw turf kon worden gestoken. Turf afkomstig uit hoogveen was in het algemeen van betere kwaliteit dan turf uit laagveen.

Bron

De tekst is gebaseerd op:

• 'Vuur op de boerderij', Landleven 14e jaargang, nummer 4 - juni 2009
• www.wikipedia.nl

Links

• turfschuur