Bolle akker
Glooiende akker met verhoging in het midden. Bolle akkers zijn ontstaan door agrarisch gebruik. De boer koos er dan voor om tijdens het ploegen de grond steeds richting het midden van de akker te keren. Het doel hiervan was om de afwatering te optimaliseren. Bolle akkers zijn doorgaans in de volle en late middeleeuwen tot stand gebracht (ca. 1000-1500).
Opbouw
Door de jarenlange ophoging van het midden van de akker, hebben bolle akkers over het algemeen een dikke laag zwarte grond boven op het (afhankelijk van de locatie) oorspronkelijke zand. Dit wordt ook wel het esdek genoemd; een naam die voortkomt uit de Drentse naam voor akkergebieden, 'essen'.
Regionale benamingen
Er zijn verschillende typen bolle akkers (ook wel: bolakkers, akkermeten) in Nederland afhankelijk van de regio. Zo zijn er in Groningen 'kruinige percelen,' in Friesland 'varkensruggetjes, en in West-Friesland 'kussentjesakkers.'
Bron
- Timmers, Jan. 'Cultuurhistorische en archeologische waarde van oude akkers.' Gemerts Heem 1994.
- https://www.leestekensvanhetlandschap.nl/bolle_akker
