Krijtverf
Stallen van boerderijen in het Groene Hart werden vroeger ieder jaar gewit. Ook de muren van het woongedeelte werden in de 17de eeuw vaak gewit. Hiervoor werd ook wel krijtverf gebruikt. Krijt wordt gemaakt uit verweerde en gemalen gesteenten, zoals de bekende Engelse krijtrotsen. Krijt werd aangelengd met water. Het droogt helder wit op, maar blijft enorm afgeven. Het is eigelijk geen bindmiddel; het hecht niet goed aan de muur. In de stallen werd het juist veel gebruikt vanwege deze slechte eigenschap. Bij de voorjaarsschoonmaak werd het krijt tezamen met de koeienstront eenvoudig van de muur gespoeld. Dit scheelde enorm veel boenwerk. Als u in een stal oude krijtlagen wilt vervangen door een product dat niet afgeeft, moet u de gevel flink afspuiten en schoonmaken met water en een borstel. Daarna overschilderen met kalk of veegvast.
Verder lezen
- Het boek ''Kleur op boerderijen''
- 1.0 Historisch verantwoord kleurgebruik
- 2.0 Stel het nadenken over kleuren niet uit tot de schilder komt
- 3.0 Traditionele verf
- 4.0 Kalkverf en andere waterachtige verven
- 5.0 Teer, teerproducten en teervervangers
- 6.0 Kleurgebruik op boerderijen
- 7.0 De ontwikkeling van het kleurgebruik op het exterieur
- 8.0 Regionale verschillen in kleurgebruik in het Groene Hart
- 9.0 De ontwikkeling van het kleurgebruik in het interieur
- 10.0 Verkleuren van verf
- 11.0 De kleurkeuze
- 12.0 Kleur, monumenten en welstand
- 13.0 Kleurnummers
Bron
Deze tekst is gebaseerd op:
- Ineke de Visser, Kleur op boerderijen. In het groene hart van Holland (Hardinxveld-Giessendam 2006)
Deze publicatie is tot stand gekomen door eigen onderzoek en o.a. de volgende bronnen:
- M. de Keijzer en P. Keune, Pigmenten en bindmiddelen (Amsterdam, 2001)
- L. Simis, bewerkt door H. Janse, en J. Berghuis jr., Schilder- en Verfkunst (’s-Gravenhage, z.j.)
- H.J. Zantkuyl, Bouwen in Amsterdam (Amsterdam, 1973-1992 p. 94-108)
