Olijfgroen
Elke verf heeft twee belangrijke bestanddelen; het pigment en het bindmiddel. Een pigment is een poedervormige stof die kleur geeft aan de verf. Het bindmiddel zorgt ervoor dat de pigmentdeeltjes aan elkaar en aan de ondergrond hechten.
Historisch kleurgebruik[bewerken | brontekst bewerken]
Bij een goede restauratie is een op de historie gebaseerde kleurkeuze belangrijk. Om het historisch kleurgebruik te begrijpen, is kennis over de belangrijkste historische pigmenten nodig. Er zijn kleuren waarvoor één pigment gebruikt wordt, maar kleuren kunnen ook gemaakt worden met behulp van meerdere pigmenten. Een daarvan is olijfgroen. Olijfgroen is een exterieurkleur die vanaf 1770 tot 1830 veel werd toegepast. Er waren verschillende kleuren olijfgroen die uit verschillende pigmenten werden bereid. Een lichte olijfkleur werd verkregen uit Spaansgroen met geel. Voor donker olijfgroen werd hieraan wat zwart toegevoegd. Omdat Spaansgroen een erg duur en lastig pigment was, probeerde men ook met andere pigmenten een olijfgroenachtige kleur te bereiden. Hiervoor gebruikte men bijvoorbeeld gele oker en zwart, wat een groenachtige olijfkleur opleverde.
Kleurnummers[bewerken | brontekst bewerken]
Met een bepaald pigment kan men een bepaalde kleur maken. Hoe die kleur precies uitpakt is onder andere afhankelijk van het gebruikte bindmiddel, de mengverhouding, de ondergrond en de lichtinval. Daarnaast zijn historische pigmenten vaak natuurlijke stoffen en dus nooit constant van kwaliteit en kleur. Ook zorgen verwering en vervuiling voor het veranderen van de kleuren. De genoemde kleurnummers zijn daarom slechts een indicatie!
Verder kunnen foto’s en beeldschermen onderling sterk verschillen in de weergave van een kleur (dit is goed te zien in een tv-winkel). Ook zijn kleuren in een boek of een folder onbetrouwbaar. Alleen een echte verfwaaier geeft een betrouwbare weergave van een kleur.
Tot slot komen de namen die verffabrikanten aan bepaalde kleuren geven lang niet altijd overeen met de kleuren die verkregen worden als de genoemde pigmenten in olie worden aangemaakt.
De bovenstaande kanttekeningen in acht nemend volgen hieronder toch hier enkele kleurnummers ter indicatie, omdat dit de enige betrouwbare manier is om weer te geven hoe een kleur eruitziet.
Olijfgroen donker (spaansgroen met gele oker en zwart) (standolie)[bewerken | brontekst bewerken]
ACC code: LO.20.20, LO.15.20, K2.10.20 of N3.11.17
NCS code: S7020-B50G
RAL code: 6012
Olijfgroen licht (spaansgroen met gele oker) (standolie)[bewerken | brontekst bewerken]
ACC code: L.20.20, H2.25.30, JO.20.30 of L1.18.14
NCS code: S7020-G10Y t/m S7020-G30Y
RAL code: 6009, maar lichter
Verder lezen[bewerken | brontekst bewerken]
- Het boek ''Kleur op boerderijen''
- 1.0 Historisch verantwoord kleurgebruik
- 2.0 Stel het nadenken over kleuren niet uit tot de schilder komt
- 3.0 Traditionele verf
- 4.0 Kalkverf en andere waterachtige verven
- 5.0 Teer, teerproducten en teervervangers
- 6.0 Kleurgebruik op boerderijen
- 7.0 De ontwikkeling van het kleurgebruik op het exterieur
- 8.0 Regionale verschillen in kleurgebruik in het Groene Hart
- 9.0 De ontwikkeling van het kleurgebruik in het interieur
- 10.0 Verkleuren van verf
- 11.0 De kleurkeuze
- 12.0 Kleur, monumenten en welstand
- 13.0 Kleurnummers
Bron[bewerken | brontekst bewerken]
Deze tekst is gebaseerd op:
- Ineke de Visser, Kleur op boerderijen. In het groene hart van Holland (Hardinxveld-Giessendam 2006)
Deze publicatie is tot stand gekomen door eigen onderzoek en o.a. de volgende bronnen:
- M. de Keijzer en P. Keune, Pigmenten en bindmiddelen (Amsterdam, 2001)
- L. Simis, bewerkt door H. Janse, en J. Berghuis jr., Schilder- en Verfkunst (’s-Gravenhage, z.j.)
- H.J. Zantkuyl, Bouwen in Amsterdam (Amsterdam, 1973-1992 p. 94-108)
